گزارش‌های معدودی مبنی بر باورها درباره دود دست سوم[1]، در خانواده‌های چینی که دارای فرزندان مقطع ابتدایی هستند، وجود دارد. این مطالعه به دنبال درک باورها درباره دود دست سوم در میان پدر و مادرها، یا پدربزرگ و مادربزرگ‌هایی که در شانگهای[2]دارای کودکان مقطع ابتدایی هستند، و فراهم نمودن یک مدرک پایه به منظور ادغام اقدامات بازدارنده، در مداخلات کنترل دخانیات است.
یک مطالعه مقطعی در میان پدر و مادرها و پدربزرگ و مادربزرگ‌های کودکان 6 تا 13 ساله در مدرسه ابتدایی جاده چانگیجانگ[3] انجام شد و 843 نفر، جهت ارزیابی باورها درباره مقیاس دود دست سوم به خدمت گرفته شد. جزئیات اجتماعی- جمعیتی شامل: سن، جنسیت، وضعیت تأهل، سطح تحصیلات، درآمد شخصی، و نوع مالکیت منزل (خانه جدیدنو، خانه قدیمی بازسازی شده و یا خانه قدیمی بدون بازسازی)، و شرایط سلامتی کودکان (که آیا از بیماری تنفسی رنج می‌برند یا خیر؟)، بررسی شدند. ارزیابی مقیاس، تحلیل‌های تک متغیره و چندمتغیره به منظور کشف کردن عوامل موثر بر مقیاس باورها درباره دود دست سوم، و امتیازات زیر مقیاس، با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 22 انجام شد.
شرکت‌کنندگانی که سن آنها زیر 65 سال بود، احتمال بیشتری داشت که امتیاز پایین‌تری از باورها درباره دود دست سوم دریافت کنند. دانشجویان دوره کارشناسی و فارغ‌التحصیلان، امتیاز بالاتری گرفتند. علاوه بر این، امتیاز افرادی که در خانه‌های بازسازی‌شده و بدون بازسازی زندگی می‌کنند، در مقایسه با افرادی که مالکان خانه‌های نو هستند، پایین‌تر بود. امتیاز شرکت‌کنندگانی که کودکان آنها در شش ماه گذشته از بیماری تنفسی رنج می‌بردند، از کسانی که کودکان آنها هیچ‌گونه بیماری تنفسی نداشتند، بالاتر بود.
این مطالعه نشان می‌دهد که افراد جوان‌تر، زنان، افراد با
درآمد بالاتر و سطح تحصیلات بالاتر، بیشتر احتمال دارد که اثرات دود دست سوم بر
سلامتی و استمرار آن در محیط را، باور داشته باشند. یافته‌های این پژوهش، می‌تواند
رهنمودی برای اقدامات هدفمند جهت مداخلات خانه‌های بدون دود دخانیات باشد.
[1].Third-hand smoke
[2].Shanghai
[3]. Changjiang Road Primary School
این مطلب ترجمه ای است از:
