مرگ و میر مرتبط با دخانیات در بیشتر کشورهای در حال توسعه به طور پیوسته در حال افزایش است. هدف این مطالعه ارزیابی کاهش مرگ و میر مرتبط با دخانیات، پس از ترک آن است.
اطلاعات مرگ از سال 2016 تا 2017 جمعآوری شدهاند. نمونه مرگهای ناشی از بیماریهای از پیش تعریف شده مرتبط با دخانیات 65298 مورد و نمونه مرگهای ناشی از بیماریهای از پیش تعریف شده غیر مرتبط با دخانیات 13527 بودند. نسبت شانس[1] گروه کنترل در مقایسه با گروه اصلی برای سیگاریهای سابق[2] در مقایسه با افرادی که در حال حاضر سیگاری هستند، توسط رگرسیون لجستیک استانداردسازی شده[3] با توجه به سن، جنس، وضعیت تأهل و تحصیلات، مورد ارزیابی قرار گرفت. این موارد به عنوان نرخ مرگ و میر با یک فاصله اطمینان[4] خاص گروه توصیف شدند. تحلیل آماری دادهها از ژوئن تا آگوست 2019 انجام شده است.
برای مرگهای از پیش تعریف شده بیماریهای مرتبط با دخانیات در سنین 35 تا 59 سال، ریسک نسبی برای ترک دخانیات 4-0، 9-5 یا مساوی و کوچکتر از ده سال و برای افرادی که هرگز دخانیات مصرف نکردهاند 0.66 بود. روندی مشابه در سنین 69-60 سال و 79-70 سال مشاهده شد. ترک در سنین پایینتر (44-25 یا 45-64) مرتبط با محافظت بیشتر در میان گروههای سنی مشخص شد. در میان بیمارانی که بر اثر سرطان ریه جان خود را از دست دادند، تأثیر محافظتی قوی، زمانی میتواند مشاهده میشود که دوره ترک کمتر یا مساوی با 10 سال باشد. تاثیر ترک سیگار بر خطر مرگهای ناشی از بیماریهای قلبی زمانی میتواند مشاهده شود که طول دوره ترک بین 1 تا 5 سال باشد.
طول دوره ترک
دخانیات با کاهش نرخ مرگ و میر ناشی از بیماریهای مدنظر مانند سرطان ریه و سایر سرطانهای
مرتبط با دخانیات، مرتبط است. برای پایش مرگ و میر ناشی از دخانیات، در طول دهههای
مختلف، اطلاعات مربوط به دخانیات مانند طول دوره مصرف دخانیات و سالهای ترک
دخانیات، باید در هنگام مرگ ثبت شود.
[1]. Odds ratios
[2]. Ex-smoker
[3]. standardized logistic regression
[4]. confidence interval
این مطلب ترجمه ای است از: