در سال 1987، کشورهای عضو سازمان بهداشت جهانی بهداشت[1]، روز جهانی بدون دخانیات را ایجاد کردند تا توجه مردم را به اپیدمی دخانیات جلب کنند. آنها هم‌چنین می‌خواستند بر روی موارد قابل پیشگیری و مرگ‌های ناشی از دخانیات، تمرکز کنند. در همین سال بود که مجمع جهانی بهداشت[2] قطعنامه WHA 40.38 را تصویب کرد و 7 آوریل 1988 را انتخاب کرد تا یک روز جهانی برای عدم استعمال دخانیات باشد. بعداً، در سال 1988، قطعنامه جدید WHA 19، 42 برای همه کارمندان بهداشت و جامعه، برای کمک به مردم در ترک دخانیات تصویب شد. این مجمع، سپس روز جهانی بدون دخانیات[3] را در 31 ماه می هر ساله در سراسر جهان برگزار می‌کند.
موضوع امسال «تعهد به ترک[4]» است. در سراسر جهان، چندین کمپین در شبکه‌های اجتماعی وجود دارد، جایی که افراد، ایده‌ها و نکاتی را برای کمک به دیگران در ترک سیگار با استفاده از هشتگ Commit to quit ارسال می‌کنند. این هشتگ می‌تواند باعث الهام بخشیدن به توده مردم و پرهیز از مصرف دخانیات شود. طبق اعلام سازمان جهانی بهداشت، در حال حاضر، بیش از 70٪ از 1.3 میلیارد مصرف‌کننده دخانیات در سراسر جهان، به ابزارهای لازم برای ترک موفقیت‌آمیز دسترسی ندارند. این شکاف در دسترسی به خدمات ترک، در سال گذشته تشدید شده‌است، زیرا کادر بهداشت و درمان برای کنترل بیماری همه‌گیر کووید-[5]19 بسیج شده‌اند.
امروز روز جهانی بدون دخانیات است. فرصتی برای یادآوری به مردم و جامعه جهانی بهداشت،که دخانیات از مهمترین عوامل بیماری سرطان و بیماری‌های غیرواگیر[6] است. دخانیات سالانه باعث بیش از 8 میلیون مرگ در جهان می‌شود که 3 میلیون از آن سرطان است. دود سیگار در سال، بیش از 1 میلیون نفر را به کام مرگ می‌کشاند، از جمله 65000 کودک. در سراسر جهان 1.3 میلیارد سیگاری وجود دارد که 80٪ آنها در کشورهای با درآمد پایین و متوسط، زندگی می‌کنند. علاوه بر این، بسیاری از افراد در منطقه جنوب شرقی آسیا از محصولات دخانی بدون دود استفاده می‌کنند که دلیل اصلی شیوع بالای سرطان‌های سر و گردن در منطقه است.
دخانیات نه تنها بر سلامت مردم تأثیر می‌گذارد، بلکه از نظر هزینه‌های بهداشتی و از دست رفتن بهره وری نیز هزینه سنگینی را برای کشورها در پی دارد. نشان داده شده‌است که تأثیر هزینه‌های بهداشتی بر اقتصاد ملی، به دلیل بیماری‌های مرتبط با دخانیات بسیار بیشتر از درآمد حاصل از فروش محصولات دخانی است. علاوه بر این، سیگار کشیدن در میان کسانی که از سرطان نجات پیدا کرده‌اند، همچنان یک مشکل است که نشان می‌دهد تقریباً 10٪ از بازماندگان سرطان، به مدت 9 سال پس از تشخیص، سیگار می‌کشند، که این مسئله نشان‌دهنده اهمیت برنامه‌های جامع ترک و حمایت از بیماران دارای سرطان است که سیگار می‌کشند.
از دیدگاه سلامت عمومی، اقدامات متعددی می‌تواند برای کمک به افراد در ترک
دخانیات انجام شود. به عنوان مثال، مالیات بر دخانیات[7] و افزایش
قیمت‌ها شیوع مصرف سیگار را کاهش می‌دهد و مقرون به صرفه‌تر از مصرف سیگار است. علاوه
بر این، ایجاد مکان‌های عاری از دخانیات، باعث افزایش احتمال ترک موفقیت‌آمیز سیگار،
کاهش قرار گرفتن در معرض دود دست دوم دخانیات[8] و جلوگیری
از عادی‌سازی مصرف دخانیات در جامعه می‌شود، که به ویژه برای نوجوانان و کودکان بسیار
مهم است، وجود قوانینی که تبلیغات و حمایت از دخانیات را ممنوع می‌کند، دارای
اهمیت است، زیرا مطالعات نشان داده‌است که رویکردهای بازاریابی مستقیم یا غیرمستقیم
موجب افزایش احتمال ادامه استفاده از دخانیات در افراد شده و تصورات عمومی در مورد
استعمال دخانیات را به عنوان مقبولیت اجتماعی افزایش می‌دهد.
[1].WHO (World Health Organization)
[2]. World Health Assembly
[3]. World no tobacco day
[4]. Commit To Quit
[5]. Covid-19
[6]. Non-Communicable Disease
[7]. Tobacco taxation
[8]. Second-hand smoke
این مطالب ترجمه‌ای است از:
https://www.who.int/news-room/commentaries/detail/quit-tobacco-to-be-a-winner
